Πήρα το θάρρος της καρδιάς για μια αγάπη να μιλήσω,
μα απέναντί μου
έχω τον καημό που τόσα χρόνια δεν με
αφήνει να ηρεμήσω.
Με λόγια όμορφα,
τι νοιώθω να του πώ,
ήταν αγάπη
δυνατή και η πιο μεγάλη που δεν συγκρίνεται
στον ψεύτη κόσμο αυτό.
Είχα χαρίσει
τα πάντα από μένα, σώμα, ψυχή, καρδιά,
μυαλό,
και όσο θα ζω
θα τον θυμάμαι κι όλο για κείνον θα μιλώ.
Δεν πήρα τίποτα
από αυτόν, μα δεν με νοιαζει, φτάνει που
έμαθα πως είναι ν'αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου