Αναθρέφω Όνειρα...

 ΜΙΚΙΑ ΤΑΝΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΜΑ ΜΕΓΑΛΑ....

ΣΤΗ ΦΕΥΓΑ ΣΟΥ ΜΟΥ ΤΑ ΠΗΡΕΣ ΠΩΣ Θ' ΑΝΕΘΡΕΨΩ ΑΛΛΑ....

Ποιος κάνει κριτική;

 Για να μου κάνει κάποιος κριτική, θα πρέπει να είναι σαφώς καλύτερος από μένα.
Πιο άξιος, πιο ηθικός, πιο πολεμιστής... Αντε μην τρελλαθούμε στο τέλος!!!

Αγνόησε τους κακούς...

 Λένε... Βρες καλούς ανθρώπους και αγνόησε τους κακούς... 

Εγώ λέω: "Βρες το καλό σε κάθε άνθρωπο και αγνόησε το κακό!"... 

γιατί κανένας ΔΕΝ είναι τέλειος...

Να μη λυγίσεις...

 

Όσο πιο πολλά άσχημα γεγονότα σημαδέψουν τη ζωή σου, τόσο πιο πολλά κερδίζεις. Συνέχισε! Μην καταρρεύσεις! Και αν πέσεις, σήκω! Διευκρίνισε! Κέρδισε! Ζήσε! Αγάπησε! Ονειρέψου! Πόνα! Ερωτέψου! Θυμήσου! Κλάψε! Χάσε! ΜΑ ΜΗΝ ΛΥΓΙΣΕΙΣ ΠΟΤΕ !!!!

Του γυρισμού οι Δρόμοι

ΚΙ ΑΝ ΚΟΠΗΚΑΝ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΘΑ ΠΑΛΕΨΩ...

ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΑΝΕΘΡΕΨΩ...

Σε ψάχνω ακόμη...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΑ ΕΓΩ ΦΩΣ ΜΟΥ ΣΕ ΨΑΧΝΩ ΑΚΟΜΗ ...

ΚΑΙ ΔΕ ΗΦΗΚΑ ΑΓΥΡΕΥΤΟ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ

Νεκρά όνειρα...

 

 

 

 

 

 

 

 

ΤΖΗ ΤΟΠΟΥΣ ΑΠΟΥ ΕΣΜΙΓΑΜΕ ΞΕΡΑ ΚΛΑΔΙΑ ΠΟΡΙΖΟΥΝ....

ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΔΙ ΠΩΣ ΝΕΚΡΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΡΙΓΥΡΙΖΟΥΝ...

Μαντινάδες...

Κρατώ βαθιά μέσα μου το "καλοκαίρι"

Κάποιες φορές, γυρνάμε πίσω… ρίχνουμε μια φευγαλέα ματιά, και όλη μας η ζωή περνάει από μπροστά μας, κάποιες πάλι, κλείνουμε τα μάτια προσπαθώντας να μην θυμόμαστε, να μην νιώθουμε, να μην ζούμε…..
Όλα όμως.. προχωράνε, τρέχουν, και αναγκαστικά μας κουνάνε, άλλοτε σαν τυφώνας που στο πέρασμά του δεν αφήνει τίποτα ζωντανό, και άλλοτε σαν μια δροσιά, που μόλις φύγει δεν την θυμόμαστε καν….
Εσύ όμως……
Δημιούργησες αναταραχή… σε έναν νεκρό τόπο… εμφάνισες τον ήλιο... σε έναν συννεφιασμένο ουρανό…. έφερες ζεστασιά σε έναν χειμώνα… και συγχρόνως… με το άκουσμα της φωνής σου και μόνο…. κατάφερες και άλλαξες αυτόματα τις εποχές… έτσι απλά… ο χειμώνας... έγινε άνοιξη... και η άνοιξη... καλοκαίρι…..
Και όταν όλα πάλι κάνουν τον κύκλο τους και προσπεράσουν…. εγώ… θα προσπαθήσω να κρατήσω βαθιά μέσα μου αυτό το «καλοκαίρι» … που γέμισε την ψυχή μου με χρώματα… και μεταμόρφωσε τα πάντα γύρω μου…

Η ελευθερία της Ψυχής

 Μου λείπει τόσο η Ελευθερία της ψυχής που χάθηκε μέσα στα σύννεφα... Εκείνο το χαμόγελο της καρδιάς χωρίς υποκρισίες και ψέμματα... Εκείνο το χαμόγελο που ξεχάσαμε... Μου λείπει εκείνη η χαμένη ελπίδα που έκανε τα όνειρα να μοιάζουν κοντινά... Τόσο αληθινά... Μου λείπουν τα φτερά εκείνα που με έκαναν να πετώ σε καθάριους... ουρανούς και θυμάμαι τον κόσμο έτσι όπως δεν θα τον δω πότε ξανά... Αγνό... Όμορφο... Αληθινό...

Άστους να φύγουν...

Κάποια στιγμή θα φτάσει η ώρα που όσοι αγαπάς θα φύγουν.
Θα προχωρήσουν χωρίς εσένα οι παρέες σου, οι φίλοι σου,
Άστους να φύγουν.
Μην ψάχνεις το λόγο...
Πρέπει να καταλάβεις πως η αγάπη έχει αρχή, μέση, και τέλος.
Επειδή έπαψε να υπάρχει, δε σημαίνει πως η αγάπη που σου έδωσαν κάποτε ήταν ψεύτικη...

Τα άστρα είναι τα Μάτια μου...

Ο ύμνος την Κρήτης...

Θλίψη...

ΔΕ ΘΑ ΜΕ ΔΟΥΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΘΛΙΜΕΝΗ 

ΤΣΑ ΑΓΑΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗ ΜΗ ΠΟΥΝ ΟΙ ΚΑΗΜΕΝΟΙ....