Αγγίγματα Ψυχής...: Ότι θυμάσαι... δε βουλιάζει

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Ότι θυμάσαι... δε βουλιάζει

Ότι θυμάσαι... δε βουλιάζει... ότι κρατάς... σ`ακολουθεί...

κι`ότι αγαπάς... δεν τελειώνει... μένει εκεί...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Καλώς ήρθατε

Το Blog αυτό είναι μια προσπάθεια να εκφραστώ με τον τρόπο που μου αρέσει με τις μαντινάδες...

Μαντινάδα η [mandináδa: είδος δημοτικού, δεκαπεντασύλλαβου, και συνήθως ομοιοκατάληκτου, δίστιχου που τραγουδιέται κυρίως στην Kρήτη: Aυτοσχέδιες μαντινάδες. Eρωτική / σατιρική ~. [βεν. matinada (ηχηροπ. του [t] ίσως από αφομ.]

Για ένα Κρητικό, μαντινάδα είναι κάτι παραπάνω από τον παραπάνω ορισμό, κάτι παραπάνω από μερικές αράδες λέξεις γραμμένες σε ένα κομμάτι χαρτί. Είναι τρόπος έκφρασης, είναι ιδέα, είναι τρόπος ζωής. Με μαντινάδα εκφράζει ο Κρητικός την αγάπη, τον έρωτα, τον πόνο, το χωρισμό, τη μοναξιά και κάθε συναίσθημα που πηγάζει από την ευαίσθητη κρητική ψυχή...

Τι έμαθα από τη ζωή...

Έμαθα μέσα από τη κακία του κόσμου, την αδιαφορία την επιφανειακή και με ημερομηνία λήξης, αγάπη τους... να κρατώ αποστάσεις πλέον να μην ενοχλώ να μην με ενοχλούν, να μην πληγώνω να μην με πληγώνουν. Αγαπώ όλο το κόσμο... Μήπως πρέπει από απόσταση όμως πλέον; Να μην επενδύω σε φιλίες που σήμερα στηρίζονται σε χάρτινες βάσεις που με το πρώτο φύσημα του αγέρα σκίζονται. Έμαθα να προσπαθώ να συγκρατούμε ώστε να μην πληγώσω τον διπλανό μου, μα συνάμα αυτόματα στις επιθέσεις να αμύνομαι με τρόπο σταθερό... Έμαθα να νοιάζομαι τον διπλανό μου, να τον βοηθώ, να του στέκομαι και να μην προσδοκώ από εκείνον τίποτε, όχι όμως να τρώω και σφαλιάρες... Όταν με κάποιους ανθρώπους δεν ταιριάζω φεύγω μακρυά συνεχίζοντας, να τους αγαπώ διακριτικά και να τους νοιάζομαι ακόμα... Έμαθα να μην γυρεύω κανενός το κακό, μα απλώς να προσπερνώ όποιον με πλήγωσε άσχημα... Έμαθα να είμαι διακριτικός άνθρωπος, ώστε να μην προκαλώ το φθόνο των συνανθρώπων μου... Έμαθα να μην επιβάλλω την παρουσία μου, όταν καταλαβαίνω ότι είναι κάπου ανεπιθύμητη... Έμαθα να σέβομαι τους πάντες, ακόμα και όταν αυτοί δε με σέβονται... Έμαθα να ξέρω πότε είναι η ώρα να φεύγω όταν δεν με σηκώνει ένα μέρος... Έμαθα να διαβάζω τα συναισθήματα των γύρω μου.... Έμαθα να κλαίω σιωπηλά μέσα στον ήχο της σιωπής μου... Έμαθα μέσα από όλα αυτά που βίωσα... Βιώνω και θα βιώνω να μην κάνω ότι δεν θέλω να μου κάνουν..... Μα πάνω από όλα έμαθα να ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!!