Μου λείπει τόσο η ελευθεριά της ψυχής που χάθηκε μέσα στα σύννεφα... Εκείνο το χαμόγελο της καρδιάς χωρίς υποκρισίες και ψέμματα... Εκείνο το χαμόγελο που ξέχάσαμε... Μου λείπει εκείνη η χαμένη ελπίδα που έκανε τα όνειρα να μοιάζουν κοντινά... τόσο αληθινά... Μου λείπουν τα φτερά εκείνα που με έκαναν να πετώ σε καθάριους... ουρανούς και θυμάμαι τον κόσμο έτσι όπως δεν θα τον δω πότε ξανά... Αγνό... Όμορφο... Αληθινό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου